DE JUISTE LAAGDIKTE KIEZEN

Er is een wezenlijk dikteverschil tussen de ‘natte laagdikte’ van aangebrachte verf en de uiteindelijke ‘droge laagdikte’ na droging. Door het verdampen van het oplosmiddel, water of solvent, zal de natte verflaag aan dikte verliezen. Misschien heb je al gemerkt dat een watergedragen lak in vergelijking met het solventeuse equivalent, bij gelijke natte laagdikte na het droogproces minder droge laagdikte overhoudt. De reden hiervoor ligt bij de niet-vluchtige bestanddelen in de verf. We noemen dit de vaste stoffen. Het is goed om weten dat het vastestofgehalte in watergedragen lakken beduidend lager is dan bij de solventeuse lakken. Hiermee rekening houdend en bewust van het feit dat laagdikte belangrijk is, kan je hierop inspelen en je watergedragen lak dikker aanbrengen om daar waar duurzaamheid belangrijk is (buiten), voldoende droge laagdikte over te houden. Kortom, waar we watergedragen lak buiten willen schilderen, zullen we voldoende laakdikte moeten genereren!

De wijze waarop je verf aanbrengt heeft impact op de natte laagdikte. Ervan uitgaande dat we als professionele schilder een mooi verzorgd ‘verf-resultaat’ wensen te realiseren dienen we rekening te houden met de mogelijkheden en beperkingen die verfborstel en verfrol ons bieden.

Natte laagdikte kan je meten door een ‘laagdiktekam’, of ‘laagdiktemeter’ even in de verffilm te duwen en vervolgens de aangebrachte laagdikte af te lezen.

Een ander middel is het het ‘laagdikte wieltje’, waarbij men in de natte laag rolt waarna men kan zien tot waar de verf het middelste wieltje raakt en overeenkomstig het aantal microns aflezen. (één micron is gelijk aan één miljoenste meter of één duizendste millimeter)

Ook droge laagdikte kan gemeten worden maar deze apparatuur is minder toegankelijk. Hiervoor kan je beroep doen op het Trimetal technische team, wij hebben zo’n apparatuur ter beschikking, lees ook artikel buitenwerken gepland.